Een verhaal vertelt over een meisje, dat aan haar juffrouw vraagt wat heiligen zijn. De juffrouw neemt haar mee naar een kerk. Daar wijst zij op de glas-in-loodramen en de figuren die te zien zijn, wanneer de zon erop schijnt. En ze zegt dan tegen het meisje: ‘heiligen zijn mensen, waar het Licht doorheen schijnt’. Ik schrijf u dit, omdat ik op 15 mei op het sint Pietersplein stond samen met duizenden pelgrims om paus Franciscus te horen verklaren, dat o.a. Titus Brandsma was opgenomen in de canon van de heiligen. Deze heiligverklaring was een indrukwekkende plechtigheid. Ik vroeg mezelf af, hoe en wanneer men iemand ‘heilig’ noemt. Dat hoeft niet zo hoogverheven te zijn, want mijn oma is heilig voor mij. Een geweldige vrouw, die veel heeft meegemaakt en die voor mij als kleinkind een voorbeeld was in velerlei opzichten. Dat raakt aan wat paus Franciscus ooit zei: [...]

Toen ik hier net was aangesteld, stuurde een kerkganger mij een mail: “Op de lagere school kregen we uitgebreid godsdienstles. Ik heb daar vooral één ding van onthouden: Als je niet weet of je het gelooft, zeg dan dat je het wil geloven. Dat is ook goed. Wat vind jij daarvan?” In het Evangelie zegt een man: "Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp." (Marcus 9,24) En ik heb dat altijd mooi gevonden, omdat ik echt graag alles zou geloven wat onze katholieke traditie ons voorhoudt, maar dat lukt me nooit. Ik heb er altijd veel te veel vragen bij. En het is zóveel, dat kan ik nooit allemaal bevatten. Maar, als ik het wíl geloven, dan geloof ik het toch eigenlijk al? Intuïtief voel ik aan wat waar is, maar mijn verstand kan het (nog) niet begrijpen. Ik zie dat ook bij mensen om me heen. Niet alleen [...]

Toen ik als nieuw lid van het pastorale team van de Johannes XXIII parochie in september 2016 in de parochie kwam, is mij gevraagd om één keer per maand een opstekertje te schrijven. Nu was en is schrijven van artikelen voor mij geen vanzelfsprekende dagelijkse bezigheid, ik houd mij meer bezig met cijfers. Toch ben ik maar begonnen met schrijven van Opstekertjes vanuit de positieve betekenis van het woord, namelijk: ‘Een buitenkansje waardoor men wordt aangemoedigd door te gaan’. Ik schrijf mijn Opstekertjes vanuit de dingen die ik meemaak in mijn eigen leven en een streven om daarin steeds God te zoeken vanuit de gedachte ‘Wat vraagt God van mij en wat wil Hij dat ik doe’? Deze gedachte, vraag, heeft alles te maken met roeping. Dit jaar valt roepingenzondag op 8 mei. Misschien is daarom deze gedachte mij ingegeven om hierover iets te schrijven. Er zijn vele roepingen, [...]

We merken denk ik allemaal in ons dagelijks leven hoe het leven ons kan verlammen. Er is zoveel bezig in de wereld in het groot maar ook in onze eigen kleine wereld. Er is veel bij wat het donker kan maken en ons de moed kan ontnemen om verder te gaan. We kunnen er lamlendig van worden. Denk ook aan de toenemende hardheid en onverschilligheid in onze samenleving. De oorlogen die ons dagelijks bezig houden en doen huiveren. Maar laten wij ons niet ontmoedigen. Jezus is gekomen opdat wij zouden beseffen dat Hij als de verrezen Heer in alle situaties van het leven aanwezig is en dat wij met Hem stappen kunnen zetten die zonder Hem niet mogelijk zouden zijn. Hij ziet onze moeilijkheden en datgene wat ons verlamt. Maar zijn liefde, de kracht van zijn troostende, barmhartige en genezende aanwezigheid is altijd groter, Hij zegt tegen ons: vat [...]

Sinds jaar en dag wordt er begraven op onze begraafplaatsen. Dramatisch is het dat er ooit ook kinderen begraven moeten worden. Ouders verheugen zich op de geboorte van nieuw leven, en nog vóór de geboorte zijn zij met hun zoontje of dochtertje begaan; zij houden van hem of haar vanaf het moment dat het besef er is dat er nieuw leven geboren wordt. Een drama is het als een kindje dood geboren wordt of kort na de geboorte overlijdt. Vroeger mochten deze kinderen niet in gewijde aarde begraven worden, en in de praktijk was er te weinig aandacht voor het drama dat ouders overkwam. Gelukkig denken we daar in de Kerk nu anders over, en we praten over het ‘doopsel van begeerte’: ouders hadden de intentie hun zoontje of dochtertje te laten dopen en God kent dit hartsverlangen en zal er zijn oplossing voor hebben. Alle kinderen zijn welkom [...]

Traditiegetrouw bidden we in de meimaand de rozenkrans. In De Eikelaar in Udenhout op dinsdag en donderdag na de Mis van 09.00 uur. In de St. Willibrorduskerk na de eucharistieviering van vrijdagmorgen 09.00 uur. We bidden voor vrede in de wereld en vrede in onszelf. U bent van harte uitgenodigd om mee te bidden.

Op de vooravond van Witte Donderdag vindt in de St.-Janskathedraal altijd een indrukwekkende viering plaats. Uit alle hoeken van het bisdom komen priesters, pastoraal werkers, diakens en andere belangstellenden naar Den Bosch voor een plechtige viering met de bisschop, naar analogie van de verzamelde leerlingen rond de Heer zelf bij het laatste avondmaal. Witte Donderdag viert de instelling van de Eucharistie en daarmee ook van het priesterschap. In de prachtige viering hernieuwen de priesters hun beloften uitgesproken bij de wijding. Enkele dagen later, in de Paaswake, hernieuwen de gelovigen de beloften uitgesproken bij hun doopsel: ja, ik wil bij God, Vader, Zoon en Heilige Geest horen; ja, ik wil werk maken van mijn doopsel; en ja, ik wil bij die gemeenschap van Godzoekers horen. Het is goed om dat bij tijd en wijle nog eens heel bewust uit te spreken en na te denken waar je in geloof naar [...]

De veertig dagen vóór Pasen zijn altijd inspirerend. Zo mocht ik afgelopen dagen genieten van een passieconcert van ons eigen St.-Caeciliakoor: Die sieben Worte Jezu am Kreuz van César Franck. Een geweldige opsteker voor ons koor dat, na coronatijd herrezen, het zingen weer enthousiast oppakt. En voor de toehoorder een muzikale lijdensmeditatie. Ik ben blij dat ik met dit stuk kennis gemaakt heb en ik ga het zeker opnieuw beluisteren. En of het nu dit stuk is, of één van de passies van J.S. Bach, een andere klassieke lijdensmeditatie, of zelfs de (inmiddels) klassieker Jesus Christ Superstar (A.L. Webber), muziek laat je de emoties van het lijdensverhaal mee beleven: vertwijfeling, angst, bespotting, verlatenheid, schaamte, pijn, vreugde. Zo kun je met je meditatie gemakkelijker de diepte in, en God vinden, ook via de menselijkheid van Jezus. Jouw lijden, jouw eenzaamheid, doet jou pijn, maar je kunt met je eigen ervaring [...]

Toen ik mijn vorige Opstekertje schreef, was alles buiten nog kaal en leeg. Het was winter en we zaten in het begin van de Vasten. Nu zijn we alweer een heel stuk verder in de tijd en de vastentijd loopt naar het einde toe. De winter is voorbij en de lente is al begonnen. Als ik buiten in onze tuin kijk, dan zijn er al flinke knoppen aan de struiken en bomen. Sommige bloemen staan al in bloei. De hele natuur staat op springen, zou je kunnen zeggen. Alles begint opnieuw tot leven te komen na een lange periode van winterslaap. Zo mag het ook in ons gelovig leven zijn. De vastentijd is een periode van bezinning, relatieve rust, soberdere vieringen met een ingetogen liturgische kleur van paars. Alles is ‘een beetje minder’ zou je kunnen zeggen. Minder versiering met bloemen. Er klinkt geen Gloria (Eer aan God) en [...]

We beginnen de Goede Week met de intocht van Jezus in Jerusalem. We willen innerlijk meegaan met het lijden en sterven van onze Verlosser, om met Hem te verrijzen. Het lijden en het kruis roepen een natuurlijk verzet in ons op en we zijn er vaak bang voor. Reeds bij het zien van de doodsangst van Jezus haakten de leerlingen af en verzonken in een bedwelmende slaap. Bij de gevangenneming  van Jezus vluchtten zij en Petrus ontkende daarna in alle toonaarden dat hij Jezus kende. Jezus zei niet voor niets dat Hij voor Petrus zou bidden opdat zijn geloof niet zou bezwijken. Ja, Petrus viel en verloochende en weende…. Maar zijn geloof bezweek niet. In tegenstelling tot Judas ging hij na de verrijzenis naar Jezus toe. Hij zegt: “Heer Gij weet dat ik U bemin”. We gedenken deze week dankbaar dat Jezus onze zwakheid op zich heeft genomen en [...]