Onze wereld maakt lawaai om de stem van God toch maar niet te horen. Waarom eigenlijk? Omdat de boodschap van Jezus geen gemakkelijke…  geen  aantrekkelijke  boodschap is. Dar Rijk Gods namelijk waarover Hij voortdurend praat en waartoe Hij iedere mens, keer op keer, uitnodigt, is geen supermarkt, waar naar onze smaak en naar onze verlangens  wat te halen is. Dat Rijk Gods is precies het tegenover gestelde en gaat in tegen onze hebzuchtige geest en mentaliteit. In het Evangelie staat geschreven dat het Rijk Gods met geweld veroverd moet worden. Geloven in Jezus als de levende openbaring van het Rijk Gods is geen gemakkelijke opgave. Het is meer dan bidden alleen. Het is de moed en de durf om de gestalte en het beeld van Jezus zichtbaar te maken in onze kleine wereld. Ons geloven wordt pas geloofwaardig als we hieraan werken met vallen en opstaan. Het is een [...]

In de loop van dit jaar zal ons land er een nieuwe heilige bijkrijgen: Titus Brandsma, een pater karmeliet, die in 1881 in Friesland geboren is, maar opgroeide en werkzaam was in Megen, Oss en Nijmegen. In 1942 werd hij in het concentratiekamp Dachau om het leven gebracht, omdat hij zich krachtig verzet had tegen de nazipropaganda. Een nuchtere Nederlander zou kunnen vragen: “Een heilige, wat moeten we daarmee? Zijn dat geen mensen uit het verleden? Oude koek?” Het klopt dat Titus Brandsma in de eerste helft van de vorige eeuw leefde, maar voor het overige was hij een man van de tijd. Hij was wetenschapper, rector van de Nijmeegse universiteit, gaf colleges en lezingen, maar was ook journalist,  publicist en redacteur van tijdschriften en bladen. Hij wist goed wat er in de wereld gaande was en leverde al in de jaren dertig forse kritiek op de nationaalsocialistische ideologie [...]

De komende feestdagen – Kerstmis en de jaarwisseling – hoe zit het met onze vrijheid en vrede? De Advent, de tijd van voorbereiding op de komst van het Kerstkind, is bijna voorbij. Nog maar enkele dagen en we vieren de geboorte van Gods zoon, het kindje Jezus. Vol verlangen zie ik, samen met u, uit naar deze dag. Ik moet hierbij altijd terugdenken aan de geboorte van ons eerste kindje op vierentwintig december negentienhonderdvierentachtig. Vol verwachting maar ook met enige spanning zijn Annie en ik toegeleefd naar dat moment. En onze vreugde en blijdschap, naast ook andere emoties bij deze geboorte, zijn onbeschrijfelijk. Nieuw leven, een godsgeschenk. Met die gedachte en emotie wil ik ook elk jaar weer toeleven naar Kerstmis.  Kerstmis, dat in ons moderne en welvarende Nederland vooral is geworden tot een feest van veel uiterlijkheden zoals lekker eten en drinken met het eigen gezin, familie en [...]

Nog een kleine week en er staat ons weer te wachten, dat we in vreugde en vrede de komst van de mens geworden Zoon van God mogen vieren. De Advent geeft in de Latijnse betekenis van dit woord duidelijk aan waarom het gaat. Letterlijk vertaald betekent het immers “de komst naar”. Het gaat dus om de komst van God naar deze gebroken wereld, naar onze gevallen mensheid, naar ons die Gods verlossing en verzoening nodig hebben. Als we vinden, dat onze wereld nogal behoorlijk functioneert, dat de mensheid er overal een toonbeeld is van hoge beschaving en liefdevolle saamhorigheid en dat we persoonlijk eigenlijk dus geen verlossing en verzoening nodig hebben omdat we onszelf wel kunnen redden, dan is de menswording van Gods Zoon dus niet meer van belang en zouden we het kerstfeest inderdaad steeds meer moeten beperken tot gezellige en vooral overvloedige maaltijden en het uitdelen van [...]

Alweer geen nachtmissen dit jaar met Kerst, evenals vorig jaar. De Nederlandse bisschoppen hebben daartoe besloten, omdat ze willen aansluiten bij de nu geldende regel om tussen 17.00 en 5.00 uur samenkomsten tot een minimum te beperken. Dat is geen ‘opstekertje’, maar een regelrechte teleurstelling, want ik had me er zo op verheugd: in het donker naar de kerk, waar een feestelijke sfeer heerst, met veel kaarsen en mooie bloemen, waar de vertrouwde kerstliederen worden gezongen. Met als hoogtepunt het kerstevangelie, zo vertrouwd, je kent het bijna uit je hoofd, maar toch: zonder kerstevangelie geen Kerstmis. Want daar gaat het om: de geboorte van Jezus, Gods zoon die mens wordt, een mysterie dat wij niet kunnen vatten, maar dat juist daarom blijft intrigeren en uitnodigt tot beschouwing. Maar ook dit jaar zit het er niet in, vanwege het coronavirus dat maar blijft rondgaan. We worden als gelovigen gedwongen Kerstmis [...]

Onze katholieke traditie herbergt een keur aan schatten. Af en toe verdwijnt er iets naar de achtergrond, en af en toe wordt er iets naar boven gehaald van wat alweer even vergeten was. Zo zie je in de laatste tijd dat er in de Advent, dan hier, dan daar, veelal bij jonge priesters, een wat vergeten gebruik opnieuw beleefd wordt, namelijk de Gulden Mis. De vorm van deze mis spreekt, zeker in de donkere dagen voor Kerstmis, bijzonder aan. De mis wordt immers gevierd bij uitsluitend kaarslicht. Dat geeft een mooie ambiance in deze tijd waarin de symboliek van licht en donker een grote rol speelt. Christus, het Licht der wereld, is komende. Spiritueel is deze mis verbonden met Maria, die het Kind verwacht en het Licht in de wereld helpt brengen. Het volksgeloof heeft grote verwachtingen van de hulp van Maria bij de noden die in deze mis [...]

En toen was ik koster. Bij een retraite van het Sint-Janscentrum stond mijn naam op de takenlijst bij ‘afwas avondmaal’ en als koster. Afwassen kan ik wel, maar kosteren? Dat had ik nog nooit gedaan. Dat hoeft in onze parochie ook niet. In alle drie de kerken zijn er kosters om de boel in gereedheid te brengen voor de verschillende vieringen. In de Lambertuskerk regelen Bert, Jan-Karel, Piet en Tiny het. In de Caecilia werkt Jeanne samen met Ad, Bep, Marcel en Wim. In de Willibrorduskerk is Diny de vraagbaak die voor elk verzoek een oplossing vindt, samen met Ria. Het valt pas weer op wat een werk deze vrijwilligers verzetten, als je het voor de eerste keer zelf moet doen. Zoveel dingen om aan te denken, zoveel mensen om mee samen te werken. En iedereen vindt er wat van. De inrichting van de kerk en de manier van [...]

We leven in een periode van het jaar dat ‘verwachting’ een belangrijke plek inneemt. Als voorbeelden hiervoor noem ik: Onze verwachting naar coronacijfers en de hoop op een ingezette daling in plaats van stijgende besmettingscijfers, onze verwachting naar de intocht van Sinterklaas zaterdag 13 november, pakjesavond 5 december en natuurlijk de verwachting van kinderen “Wat ik in mijn schoentje vind?”, het feest van Sint Nicolaas op 6 december, de verwachting in de Adventtijd en voorbereiding op het feest van Kerstmis, de verwachting van Kerstmis - de geboorte van het kindje Jezus, de verwachting van de jaarwisseling. Een hele opsomming van verwachtingen voor deze maand en de decembermaand. Wat betekenen deze verwachtingen voor ieder van ons persoonlijk. De ene persoon zal aan al deze verwachtingen een meer materialistische koppelen en een ander zal een meer geestelijke verwachting hebben. Voor mijzelf gesproken, is de Advent vooral een tijd van verwachting en [...]

“God houdt zoveel van ons dat hij steeds dichter bij ons wil zijn.” Dat is een uitdrukking die ik wel eens gebruik in een preek of een Opstekertje. Maar niet iedereen kan daar iets mee. Een tijd geleden sprak iemand mij aan: “Je zegt wel: ‘God houdt zoveel van ons...’ maar ik merk daar helemaal niets van.” Toen stond ik met de mond vol tanden. De katholieke traditie mag dat inderdaad mooi vertellen, maar wat als je er helemaal niets bij voelt? Moet je dan iets speciaals doen om het toch te kunnen ervaren? Of heb je juist iets verkeerds gedaan, waardoor het gevoel verdwenen is? Henri Nouwen heeft er volgens mij zijn hele leven mee geworsteld. Hij was in de jaren tachtig en negentig een groot geestelijk schrijver; 25 jaar geleden overleed hij. Zijn werk ‘Eindelijk thuis’ is vaak bekroond als beste religieuze boek. Hij schrijft daarin onder [...]

U kent hem niet. Ik ook niet, d.w.z. ik heb hem nooit gezien. Ik zou niet weten hoe hij eruit ziet, wat voor werk hij deed en of hij getrouwd was en kinderen had. Ik ken hem alleen door één gevleugelde zin die ons moeder thuis regelmatig gebruikte. En die zin luidde: “Al doende leert, zei Ciske Gielen”. Als wij om hulp vroegen, kon ons moeder zeggen: “Probeer het maar, je kunt het wel.” En als dat dan lukte, zei ze vaak: “Zie je wel.” En voegde daar dan meteen aan toe: “Al doende leert, zei Ciske Gielen.” Op die manier leeft Ciske onder ons voort. We zijn inmiddels allemaal rond de zeventig en nog steeds gebruiken wij bij tijd en wijle dat gevleugelde woord van Ciske. Laatst was dat weer het geval, maar tegelijkertijd – het zal door onze leeftijd komen – beseften we dat onze kinderen noch [...]