We leven in een periode van het jaar dat ‘verwachting’ een belangrijke plek inneemt. Als voorbeelden hiervoor noem ik: Onze verwachting naar coronacijfers en de hoop op een ingezette daling in plaats van stijgende besmettingscijfers, onze verwachting naar de intocht van Sinterklaas zaterdag 13 november, pakjesavond 5 december en natuurlijk de verwachting van kinderen “Wat ik in mijn schoentje vind?”, het feest van Sint Nicolaas op 6 december, de verwachting in de Adventtijd en voorbereiding op het feest van Kerstmis, de verwachting van Kerstmis – de geboorte van het kindje Jezus, de verwachting van de jaarwisseling. Een hele opsomming van verwachtingen voor deze maand en de decembermaand. Wat betekenen deze verwachtingen voor ieder van ons persoonlijk. De ene persoon zal aan al deze verwachtingen een meer materialistische koppelen en een ander zal een meer geestelijke verwachting hebben. Voor mijzelf gesproken, is de Advent vooral een tijd van verwachting en een geestelijk voorbereiden op de komst van het kerstkindje, Jezus. Gods zoon die als een klein en kwetsbaar kindje in deze wereld wordt geboren. Hoe bereid je jezelf voor op deze geboorte? Als je ‘iets’ heel belangrijk vindt, dan geef je dat aandacht en zorg. Het houd je bezig, elke dag. Je staat er mee op en je gaat ermee naar bed, zou ik haast willen zeggen. Het geloof in God en zijn onvoorwaardelijke liefde houdt mij ‘in verwachting’. Dit betekent voor mijzelf, dat al het andere, het materialistische, het uiterlijke vertoon naar de achtergrond wordt geplaatst. Je ziet het nog wel, maar het lijkt onbelangrijk. Alleen het verlangen naar de ontmoeting met God in het vieren van de geboorte van Gods zoon, het kindje Jezus is belangrijk. Ik wens iedereen een verwachtingsvolle tijd toe.
Diaken Ton.