U kent hem niet. Ik ook niet, d.w.z. ik heb hem nooit gezien. Ik zou niet weten hoe hij eruit ziet, wat voor werk hij deed en of hij getrouwd was en kinderen had. Ik ken hem alleen door één gevleugelde zin die ons moeder thuis regelmatig gebruikte. En die zin luidde: “Al doende leert, zei Ciske Gielen”. Als wij om hulp vroegen, kon ons moeder zeggen: “Probeer het maar, je kunt het wel.” En als dat dan lukte, zei ze vaak: “Zie je wel.” En voegde daar dan meteen aan toe: “Al doende leert, zei Ciske Gielen.” Op die manier leeft Ciske onder ons voort.
We zijn inmiddels allemaal rond de zeventig en nog steeds gebruiken wij bij tijd en wijle dat gevleugelde woord van Ciske. Laatst was dat weer het geval, maar tegelijkertijd – het zal door onze leeftijd komen – beseften we dat onze kinderen noch Ciske, noch zijn gevleugelde woord kennen. “Neen”, appte mijn broer, “ik heb dit niet doorgegeven aan mijn kinderen. Dit gezegde zal uitsterven, ben ik bang.” En zo treft Ciske en zijn gevleugelde woord hetzelfde lot als de meesten van ons: na een paar generaties verdwijnen wij in de vergetelheid. Steeds vager wordt de herinnering aan ons tot wij uiteindelijk opgaan in de geschiedenis.
Hoe anders is dat met Jezus. Al 2000 jaar dood, maar niemand is zo bekend als Hij. En zijn woorden gaan de wereld rond. Er is geen boek dat zo verspreid is als het boek met zijn woorden. Woorden die te denken geven, die mensen tot actie aanzetten, woorden waar mensen kracht en troost uit putten. Om er een paar te noemen: ‘Waarom kijkt gij naar de splinter in het oog van uw broeder en merkt gij de balk niet op in uw eigen oog?’ (Mt. 7,3); ‘Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken’ (Mt. 11,28); ‘Wie onder u groot wil worden, moet dienaar van u zijn’ (Mc. 10,43); ‘In het huis van mijn Vader is ruimte voor velen’ (Joh. 14,2).
Het zijn woorden die eeuwigheidswaarde hebben. Daarom worden ze doorgegeven, van generatie op generatie. En elke generatie heeft de verantwoordelijkheid om die woorden door te geven. Ook de onze!
Theo Schepens, emeritus pastoraal werker