Veel mensen denken vaak, dat de kerk van Jezus Christus een soort club is, waarvan je lid kunt worden-en blijven- zo lang als het je bevalt. Die kerk moet dan beantwoorden aan onze menselijke verwachtingen. Ze moet een soort ‘welzijnsvereniging’ zijn, waarin iedereen zich thuis kan voelen. Maar….hoe anders is de Kerk, in de tijd van de leerlingen van Jezus? De leerlingen muntten uit in geloof in Jezus en trouw aan Hem, zelfs als hun dit het leven kost. Die leden dienen Jezus na te volgen in Zijn liefde, ook tegenover hun vijanden. Stefanus is het grote voorbeeld van deze gemeenschap, van deze Kerk. Iedereen kan er toe behoren, zelfs diegenen, die haar aanvankelijk vervolgen zoals Poulus. In het centrum van deze Kerk en tegelijk aan haar begin en aan haar einde staat Jezus. Hij heeft haar gesticht: Hij houdt haar in stand en wacht op haar leden, als [...]

Je hoort nogal wat mensen, als het daarover gaat, zeggen dat ze van-huis-uit katholiek zijn. Bij het tv-programma ‘Tussen kunst en kitsch’ zei iemand laatst, toen bleek dat hij over de nodige kennis beschikte: “Ja, ik heb een katholieke opvoeding gehad.” Veel minder vaak hoor je iemand zeggen: “Ik ben katholiek”, laat staan: “Ik ben van harte katholiek.” De meeste katholieken in ons land – en zeker in Brabant – zijn inderdaad van-huis-uit katholiek: ze zijn in een katholiek gezin geboren, zijn gedoopt, hebben de eerste communie gedaan en zijn soms ook nog gevormd. Maar daarna wordt het voor velen allemaal wat minder helder. Als ik mensen daarnaar vraag, blijkt soms dat ze zelf niet goed weten wat ze zijn: wel of niet katholiek? Er is ook nogal wat gebeurd waardoor het allemaal minder zeker is geworden: met de maatschappij waarin we leven, met de Kerk, met het leven [...]

Een verhaal vertelt over een meisje, dat aan haar juffrouw vraagt wat heiligen zijn. De juffrouw neemt haar mee naar een kerk. Daar wijst zij op de glas-in-loodramen en de figuren die te zien zijn, wanneer de zon erop schijnt. En ze zegt dan tegen het meisje: ‘heiligen zijn mensen, waar het Licht doorheen schijnt’. Ik schrijf u dit, omdat ik op 15 mei op het sint Pietersplein stond samen met duizenden pelgrims om paus Franciscus te horen verklaren, dat o.a. Titus Brandsma was opgenomen in de canon van de heiligen. Deze heiligverklaring was een indrukwekkende plechtigheid. Ik vroeg mezelf af, hoe en wanneer men iemand ‘heilig’ noemt. Dat hoeft niet zo hoogverheven te zijn, want mijn oma is heilig voor mij. Een geweldige vrouw, die veel heeft meegemaakt en die voor mij als kleinkind een voorbeeld was in velerlei opzichten. Dat raakt aan wat paus Franciscus ooit zei: [...]

Toen ik hier net was aangesteld, stuurde een kerkganger mij een mail: “Op de lagere school kregen we uitgebreid godsdienstles. Ik heb daar vooral één ding van onthouden: Als je niet weet of je het gelooft, zeg dan dat je het wil geloven. Dat is ook goed. Wat vind jij daarvan?” In het Evangelie zegt een man: "Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp." (Marcus 9,24) En ik heb dat altijd mooi gevonden, omdat ik echt graag alles zou geloven wat onze katholieke traditie ons voorhoudt, maar dat lukt me nooit. Ik heb er altijd veel te veel vragen bij. En het is zóveel, dat kan ik nooit allemaal bevatten. Maar, als ik het wíl geloven, dan geloof ik het toch eigenlijk al? Intuïtief voel ik aan wat waar is, maar mijn verstand kan het (nog) niet begrijpen. Ik zie dat ook bij mensen om me heen. Niet alleen [...]

Toen ik als nieuw lid van het pastorale team van de Johannes XXIII parochie in september 2016 in de parochie kwam, is mij gevraagd om één keer per maand een opstekertje te schrijven. Nu was en is schrijven van artikelen voor mij geen vanzelfsprekende dagelijkse bezigheid, ik houd mij meer bezig met cijfers. Toch ben ik maar begonnen met schrijven van Opstekertjes vanuit de positieve betekenis van het woord, namelijk: ‘Een buitenkansje waardoor men wordt aangemoedigd door te gaan’. Ik schrijf mijn Opstekertjes vanuit de dingen die ik meemaak in mijn eigen leven en een streven om daarin steeds God te zoeken vanuit de gedachte ‘Wat vraagt God van mij en wat wil Hij dat ik doe’? Deze gedachte, vraag, heeft alles te maken met roeping. Dit jaar valt roepingenzondag op 8 mei. Misschien is daarom deze gedachte mij ingegeven om hierover iets te schrijven. Er zijn vele roepingen, [...]

We merken denk ik allemaal in ons dagelijks leven hoe het leven ons kan verlammen. Er is zoveel bezig in de wereld in het groot maar ook in onze eigen kleine wereld. Er is veel bij wat het donker kan maken en ons de moed kan ontnemen om verder te gaan. We kunnen er lamlendig van worden. Denk ook aan de toenemende hardheid en onverschilligheid in onze samenleving. De oorlogen die ons dagelijks bezig houden en doen huiveren. Maar laten wij ons niet ontmoedigen. Jezus is gekomen opdat wij zouden beseffen dat Hij als de verrezen Heer in alle situaties van het leven aanwezig is en dat wij met Hem stappen kunnen zetten die zonder Hem niet mogelijk zouden zijn. Hij ziet onze moeilijkheden en datgene wat ons verlamt. Maar zijn liefde, de kracht van zijn troostende, barmhartige en genezende aanwezigheid is altijd groter, Hij zegt tegen ons: vat [...]

Sinds jaar en dag wordt er begraven op onze begraafplaatsen. Dramatisch is het dat er ooit ook kinderen begraven moeten worden. Ouders verheugen zich op de geboorte van nieuw leven, en nog vóór de geboorte zijn zij met hun zoontje of dochtertje begaan; zij houden van hem of haar vanaf het moment dat het besef er is dat er nieuw leven geboren wordt. Een drama is het als een kindje dood geboren wordt of kort na de geboorte overlijdt. Vroeger mochten deze kinderen niet in gewijde aarde begraven worden, en in de praktijk was er te weinig aandacht voor het drama dat ouders overkwam. Gelukkig denken we daar in de Kerk nu anders over, en we praten over het ‘doopsel van begeerte’: ouders hadden de intentie hun zoontje of dochtertje te laten dopen en God kent dit hartsverlangen en zal er zijn oplossing voor hebben. Alle kinderen zijn welkom [...]

Traditiegetrouw bidden we in de meimaand de rozenkrans. In De Eikelaar in Udenhout op dinsdag en donderdag na de Mis van 09.00 uur. In de St. Willibrorduskerk na de eucharistieviering van vrijdagmorgen 09.00 uur. We bidden voor vrede in de wereld en vrede in onszelf. U bent van harte uitgenodigd om mee te bidden.

Op de vooravond van Witte Donderdag vindt in de St.-Janskathedraal altijd een indrukwekkende viering plaats. Uit alle hoeken van het bisdom komen priesters, pastoraal werkers, diakens en andere belangstellenden naar Den Bosch voor een plechtige viering met de bisschop, naar analogie van de verzamelde leerlingen rond de Heer zelf bij het laatste avondmaal. Witte Donderdag viert de instelling van de Eucharistie en daarmee ook van het priesterschap. In de prachtige viering hernieuwen de priesters hun beloften uitgesproken bij de wijding. Enkele dagen later, in de Paaswake, hernieuwen de gelovigen de beloften uitgesproken bij hun doopsel: ja, ik wil bij God, Vader, Zoon en Heilige Geest horen; ja, ik wil werk maken van mijn doopsel; en ja, ik wil bij die gemeenschap van Godzoekers horen. Het is goed om dat bij tijd en wijle nog eens heel bewust uit te spreken en na te denken waar je in geloof naar [...]

De veertig dagen vóór Pasen zijn altijd inspirerend. Zo mocht ik afgelopen dagen genieten van een passieconcert van ons eigen St.-Caeciliakoor: Die sieben Worte Jezu am Kreuz van César Franck. Een geweldige opsteker voor ons koor dat, na coronatijd herrezen, het zingen weer enthousiast oppakt. En voor de toehoorder een muzikale lijdensmeditatie. Ik ben blij dat ik met dit stuk kennis gemaakt heb en ik ga het zeker opnieuw beluisteren. En of het nu dit stuk is, of één van de passies van J.S. Bach, een andere klassieke lijdensmeditatie, of zelfs de (inmiddels) klassieker Jesus Christ Superstar (A.L. Webber), muziek laat je de emoties van het lijdensverhaal mee beleven: vertwijfeling, angst, bespotting, verlatenheid, schaamte, pijn, vreugde. Zo kun je met je meditatie gemakkelijker de diepte in, en God vinden, ook via de menselijkheid van Jezus. Jouw lijden, jouw eenzaamheid, doet jou pijn, maar je kunt met je eigen ervaring [...]