Het is mooi om te zien dat vasten in Nederland aan populariteit wint. Zelfs zonder uitbundig Carnaval gáán veel mensen ervoor om veertig dagen zonder alcohol te leven. En met Dry January zijn ook al velen die uitdaging aangegaan. Er was zelfs een wedstrijd tussen Nijmegen en Tilburg; al weet ik niet wie er gewonnen heeft. Het is goed dat mensen minderen, zeker als het daarvoor teveel was. Ook ik kan daar wel wat van gebruiken. Maar toch zit me dat moderne vasten niet helemaal lekker. Als we er een challenge, een uitdaging van maken, minderen we dan wel? We brengen juist meer competitie binnen in een leven dat toch al van de concurrentiestrijd aan elkaar hangt. Burn-out en depressie zijn volksziektes geworden. Toch kan zo’n uitdaging wel helpen. Een stappenteller brengt mij ertoe om elke dag een minimum aantal passen te maken. Een taalprogramma laat het me weten [...]

Januari was een zeer drukke periode op mijn werk. Ik moest een begroting maken voor de renovatie van de complete elektrotechnische installatie van een AWZI, dat betekent afvalwaterzuiveringsinstallatie. Door allerlei zaken, kon ik pas laat beginnen aan deze klus. Heel weinig tijd dus, om alles goed voor te bereiden en te tellen. Gelukkig is voorbereiding in het liturgisch jaar van de katholieke kerk wel goed geregeld. Zoals bijvoorbeeld binnenkort de voorbereiding op weg naar Pasen in de Veertig Dagentijd. Deze voorbereiding is in figuurlijke zin een complete renovatie van ons innerlijke zelf. Renovatie, in de betekenis van proberen meer de mens te gaan worden zoals God wil dat ik ben. In die periode van renovatie probeer ik na te denken over allerlei zaken. Zaken die mij bezig houden als persoon, zaken die zich voordoen op mijn werk of in het gezin, zaken die zich voordoen in de parochie. En [...]

Op het feest van Maria Lichtmis worden twee personen, in hoofdstuk twee, verzen 22-32 van het Evangelie van Lucas, heel duidelijk voor ons uitgetekend: Maria, die de tempel van Jerusalem binnenkomt met haar kind: Jezus, dragend op haar armen. De tweede persoon die onze aandacht vraagt, is de oude Simeon, die Jezus uit de handen van Maria neemt. Terwijl hij dit kind mag dragen, prijst hij dit kind dat gekomen is als een licht voor alle mensen. En zo is Maria geworden een Moeder die niet alleen het Licht liet geboren worden - 40 dagen geleden - maar hetzelfde Licht ook doorgeeft aan elke mens die zich daarvoor open stelt. De brandende kaars is in ons geloofsleven steeds het symbool van Hem, die door de oude Simeon het Licht van deze wereld werd genoemd. Het licht van de kaars speelt daarom een grote rol in ons geloofsleven. We worden [...]

Laatst viel mij op dat er een zekere overeenkomst bestaat tussen het coronavirus en God: je ziet ze namelijk niet, maar ze zijn er wél. En omdat je ze niet ziet, zijn er mensen die beiden ontkennen. Virusontkenners vinden we bij leden van de groep Viruswaanzin (Viruswaarheid).  Er zijn er zelfs die de hele coronapandemie zien als een poging van machthebbers om het volk zijn vrijheid te ontnemen. In het geval van God zien we iets soortgelijks: atheïsten ontkennen het bestaan van God en fanatieke atheïsten gaan een stap verder: zij beschuldigen de Kerk ervan om door middel van het geloof het volk te onderdrukken; Marx is daar een bekend voorbeeld van. Maar er zijn méér overeenkomsten. Omdat het coronavirus zo besmettelijk is, bestaan er allerlei regels om besmetting te voorkomen. We kennen die regels: afstand houden, handen wassen, drukte vermijden enz. Ook in ons gelovig leven kennen we [...]

Hoewel de kern dezelfde blijft, is de dooppraktijk in enkele tientallen jaren nogal veranderd. Waar mijn ouders bijvoorbeeld nog gedoopt werden op hun geboortedag of uiterlijk de dag erna, daar werd ikzelf gedoopt op de zondag na mijn geboortedag. De foto’s tonen dat mijn peettante mij ten doop hield, want mijn moeder rustte nog uit in het kraambed – ook alweer vreemd tegen de achtergrond van de praktijk van nu. Nu worden kindjes meestal gedoopt op een leeftijd van een maand of drie. Moeder kan er dan gelukkig wel bij zijn. Tja, en omdat tijdens de eerste coronagolf niet gedoopt kon worden, waren de dopelingen het afgelopen half jaar enkele maanden ouder. Een enkeling kon al lopen, en dat hebben we in enkele vieringen – tot hilariteit – ook kunnen zien. Toch komt het ook voor dat mensen op latere leeftijd gedoopt worden. Vaak omdat men ontdekt dat men [...]

In de kersttijd stond voor al onze kerken een Boom van Hoop. Volgehangen met kerstballen, transparante van plastic, papieren en houten. Op zondag 20 december hebben we de bomen ‘ingewijd’. Eerste Communicanten en zondagse kerkgangers hingen er hun wensen en kreten van hoop in. Mooi geschreven en vaak met creatieve versiering. De volgende dag regende het heel hard. Veel van de teksten op de ballen liepen uit; een van de bomen kreeg kortsluiting in de verlichting. Hoe hoopvol was dat? Ik werd er zelf een beetje moedeloos van. Maar toen de zon weer scheen en de verlichting weer was hersteld, bleken de meeste spreuken nog altijd te lezen. Bovendien had ik intussen bedacht: een kaarsje dat iemand opsteekt verdwijnt ook. Daarmee is het gebed van die persoon nog niet weg, maar het is opgenomen, in onze gemeenschap met God. Zou dat niet ook zo zijn met deze kerstballen? Al [...]

Het nieuwe jaar 2021 is begonnen. In het bedrijfsleven staan alle tellers weer op nul. De targets voor dit jaar zijn gesteld en de eerste bijeenkomsten hebben alweer plaats gevonden. De ‘beste wensen’ zijn uitgesproken naar elkaar toe. Bij de een in een rechtstreekse persoonlijke ontmoeting en bij de ander in een virtuele ontmoeting via teams – zoom of een ander digitaal platform. Hoe gaat het coronavirus dit jaar de resultaten nog beïnvloeden, dat is de vraag die velen stellen. Aan het begin van het nieuwe jaar zijn er normaliter gesproken vele, vaak druk bezochte Nieuwjaarsbijeenkomsten. Dit nieuwe jaar 2021 zal het anders gaan, vanwege de lockdown. Hoe doen we het nu, elkaar allerlei goede wensen toebedelen? Wensen die goed kunnen doen, wensen die een opsteker kunnen zijn, wensen die deugd kunnen doen. Velen zijn gewend om tegen elkaar te zeggen: ‘De beste wensen’. En weer anderen zeggen tegen [...]

Ondanks alle coronasores wil ik toch met U allen nadenken over het komende kerstfeest. In de kerstnacht luisteren wij steeds opnieuw graag naar het kerstverhaal. Als dit er niet was, dan zou het voor ons geen Kerstmis geweest zijn. Wij willen horen over de geboorte van Jezus, die in armoedige omstandigheden in een stal ter wereld komt, en die desondanks gehuldigd wordt door herders op het veld en een koor van engelen. Toch is dit plaatje dat een beetje zoet en sentimenteel aandoet, niet de eigenlijke reden voor onze vreugde met kerstmis. Het kan echter voorkomen dat mensen bij deze wat oppervlakkige kijk blijven steken. Dat neemt niet weg dat zij toch wel iets van blijdschap voelen, van vredelievendheid op deze dag. Maar als men tot een diepe vreugde en vrede wil doordringen, moet men ook tot het eigenlijke geheim van Kerstmis doordringen. Dit geheim kunnen wij in een [...]

Die bange vraag was de laatste tijd in de media vaak te horen. Nóg wanhopiger was de volgende vraag: ‘Kan het dit jaar wel Kerstmis worden?’ Ik kan u gerust stellen: het wordt ook dit jaar weer Kerstmis en wel op 25 december. Kerstmis is namelijk niet van ons afhankelijk en wordt onder allerlei omstandigheden gevierd. Zo zwegen tijdens de Eerste Wereldoorlog de wapens op 25 december en vierden Franse en Duitse soldaten, vijanden van elkaar, samen Kerstmis. Zo zal er ook dit jaar, waarin we strijd moeten leveren tegen het coronavirus, Kerstmis gevierd worden. Toegegeven, de wijze waarop we Kerst kunnen vieren, varieert, maar waar het bij Kerstmis om gaat, blijft alle eeuwen door hetzelfde. Dat is namelijk de geboorte van Jezus: God werd mens. Het initiatief daartoe lag bij God zelf, niet bij ons. Waarom en waartoe? De evangelist Johannes geeft dat kort en krachtig weer: ‘Zozeer [...]

Nu het jaar op zijn einde loopt vieren we in de Kerk de Advent, de voorbereidingstijd van verwachtingsvol uitzien naar de komende Christus, die geboren wordt als een klein en kwetsbaar kind en zó ons menszijn deelt. Voor het misboekje zocht ik naar geschikte afbeeldingen. Ik vond het verrassend dat er in onze parochie een getalenteerde vrijwilliger woont, die jarenlang de afbeeldingen heeft verzorgd van de liturgische weekuitgaven van een bekende uitgever. Zij was graag bereid mee te werken. Voor deze Advent kozen we een afbeelding waar Jozef en Maria te kennen wordt gegeven dat er geen plaats is in de herberg. ‘Misschien wel toepasselijk voor déze Advent,’ zei ze. Tja, wij moeten er inderdaad mee rekening houden dat we tijdens de komende Kerstmis onze kerken maar zeer ten dele kunnen benutten. Uiteraard zouden wij u graag allemaal herbergen, maar de burgerlijke en kerkelijke overheid staan het ons dit [...]