De dagen korten, het blad valt, de natuur maakt zich op voor de koude periode. Het oogt doods. Toch, onderhuids blijft er leven. Het mag in deze dagen beeld zijn van ons verrijzenisgeloof. Met Allerzielen gedenken wij onze dierbare doden, hen die wij missen. Mensen die ons, door hun woorden en daden, door hun liefde, mede gevormd hebben tot de mens die wij nu zijn. Zo dragen we nog altijd de sporen van hun invloed in ons eigen leven mee. Bij tijd en wijle kan het ons overvallen dat ze niet meer onder ons zijn. Een sfeer, een geur, een foto, een melodie kan ons, als in een flits, terugbrengen bij hen, en als een pijnscheut ons duidelijk maken dat we hun aanwezigheid, liefde en vriendschap zó missen. Het kan ook niet anders. Als innig verbonden mensen ons ontrukt worden, zijn we beschadigd en gemankeerd. Allerzielen betekent herinneringen aan [...]

Pas hield ik een lezing over mijn kloosterleven. Ik stond wat langer stil bij stilte. Dat is een breed en divers onderwerp. Gerard van Maasakkers zong al: “De stilte is heilzaam en helend, zaacht as ‘ne zalf op ’t zeer van ’n wond,” maar ook “de stilte is hard, ongenarig vervelend.” Het is zoeken hoe je stilte in jouw leven kunt vinden en wat het voor jou kan betekenen. We kunnen elkaar daarin inspireren, door erover te praten of door samen stil te zijn. Dat probeerden we bij de pelgrimage Johannes XXIII naar Maria. We liepen vanuit Biezenmortel gezellig pratend, maar in het Bossche broek zouden we stil zijn. Rustig in de natuur, spontaan biddend tot de Schepper ervan. Dat gaf een extra dimensie aan de tocht. Al durfde niet iedereen het aan om stil te zijn, sommigen kletsten door. In kloosters weten ze hoe moeilijk het is om stil [...]

Ieder persoon is anders, gelukkig maar. Bijvoorbeeld is de ene persoon stil en rustig terwijl een ander druk is en (soms) luidruchtig. De rustige persoon neemt vaak de dingen zoals ze zijn. De drukke persoon probeert anderen te overtuigen, vaak op luide toon en met veel gebaren. Een ander voorbeeld van verschillende personen zijn man en vrouw in de relatie van een huwelijk. Ze zijn niet alleen lichamelijk anders maar hebben ook verschillende karakters. Als verschillende personen mogen zij elkaar aanvullen en groeien in hun relatie. In een parochiegemeenschap zijn er eveneens personen van allerlei karakters. Je hebt rustige en drukke mensen of iets wat daartussen ligt. En dan heb je ook nog een onderscheid in denkers en doeners. In al deze verschillende karakters mogen zij elkaar aanvullen en versterken en de parochiegemeenschap meehelpen om te doen groeien en bloeien. Dat gaat met vallen en opstaan en soms moeten [...]

De kerk kent haar ritme in de bijzondere tijden van het jaar met haar grote en kleine feesten. Het zou goed zijn als wij als kerkgemeenschap daarop aansluiten. Er is gelukkig veel bewaard gebleven. De traditie in de kerk is sterk en draagt een mens verder, ook in zijn of haar geloof. Wij kunnen elkaar verrijken als wij met elkaar delen hoe wij concreet invulling geven aan ons godsdienstig leven. Het samen bidden van de rozenkrans, in deze oktobermaand blijft altijd zijn waarde behouden. Het is het gebed van de kerk door de eeuwen heen. Deel dat met elkaar. Je kunt er anderen een grote dienst mee bewijzen en vooral ook jezelf. Door het bidden van de rozenkrans eren wij Maria en wij overwegen het leven van Jezus, in al zijn facetten. In het mediteren over de gebeurtenissen van Jezus leven kunnen wij inspiratie en steun putten voor ons [...]

Criminaliteit is een groot probleem; het ontwricht een samenleving. De vorige week verschenen berichten in de krant over de groeiende criminaliteit in de Rotterdamse havens. De havenpolitie constateert dat steeds vaker jongeren door grote criminelen worden ingeschakeld om karweitjes voor hen op te knappen. Ze laten zich voor een paar honderd euro verleiden om drugs uit containers in de havens te halen. Ze zwichten voor het grote geld. Het zijn vaak jongeren met weinig scholing en weinig kansen op de arbeidsmarkt. Vaak ook zijn het jongeren uit kwetsbare en problematische gezinnen. Daaruit blijkt maar weer eens hoe belangrijk het gezin is waarin je opgroeit. In een goed en evenwichtig gezin leren kinderen sociale vaardigheden, omgaan met anderen, behulpzaamheid, verantwoordelijkheid. Ze worden uitgedaagd om zich te ontwikkelen, om hun talenten te ontplooien. En ze leren er belangrijke waarden en normen. Als je al dit soort dingen van jongs af aan [...]

Afscheid nemen: ieder komt er op zeker moment voor te staan. Afscheid moeten nemen is altijd verdrietig, maar tegelijkertijd voel ik mij bevoorrecht dat ik bij het regelen en verzorgen van uitvaarten in de intimiteit van een familie toegelaten word en mensen nabij mag zijn met aandacht, met een troostend woord en met een boodschap die uitzicht biedt op een betere toekomst. Afscheid nemen kan in verscheidene vormen. De klassieke uitvaartmis in de kerk is bekend, evenals wellicht een uitvaart onder gebedsviering. Dat kan zeker ook een oplossing zijn voor waar er geen kerkgebouw meer is (zoals in onze parochie in Biezenmortel, waar we bijvoorbeeld naar de Beukenhof zouden kunnen uitwijken). Minder bekend is dat een katholieke uitvaart ook mogelijk is als zelfstandige viering in het crematorium. We zijn dan wat vormvrijer; een schriftlezing en een Onze Vader komen erin voor en het lichaam van de overledene wordt gezegend. [...]

Weet je nog... toen er een lockdown was en het hele leven stil lag? Mensen kwamen erachter hoe heerlijk het was. Tenminste voor een paar weken. Maar velen zeiden tegen elkaar: Van deze rust moeten we toch iets vasthouden. Is dat gelukt? Ik merk dat het moeilijk wordt om afspraken met mensen te maken. Veel dingen starten op; ik moet zelf ook weer echt keuzes maken naast mijn opleiding en mijn werk. Zeker in het weekend is er veel leuks te doen, van schaaktoernooi tot toertocht, van burger-schieten tot een Formule 1-festival, en dan is er ook nog altijd de kerk. Wat een rijkdom eigenlijk. Zoveel mogelijkheden waaruit ik vrij mag kiezen. Zoveel mensen actief om anderen een fijne tijd te geven. Wat kan ons land toch gaaf zijn! Van de andere kant, het is zo gedaan met de rust. Soms houd ik daarom stille tijd. Dat kan voor [...]

In een mensenleven zijn er vele veranderingen. Dat begint al met de geboorte. De warme en veilige omgeving van de moederschoot wordt verruild voor, in de meeste gevallen althans, een warm en veilig kinderledikantje. Een volgende stap is die van leren kruipen en lopen. Dat gebeurt met vallen en opstaan, maar uiteindelijk lukt dit ook. Weer een stapje verder ga je naar school en voortgezet onderwijs. Misschien zelfs wel de universiteit voor de echt knappe koppen. Ook wordt in het voortschrijden van jaren je wereld groter en leer je steeds meer mensen kennen. Misschien wel iemand met wie je samen wilt verder gaan in het leven. Er kan mogelijk nieuw leven beginnen uit deze relatie en dan lijkt de cirkel rond. Of toch niet? Zelf word je ouder en ook dat brengt weer nieuwe dingen in je leven. Je maakt carrière, draagt kennis over aan jongere collega’s, bouwt netwerken [...]

Op een morgen huurt iemand mensen in om die dag in zijn wijngaard te komen werken. Ze spreken een eerlijk dagloon af. Een paar uur later huurt hij nog een groep mensen in, daarna weer en weer. Een uur voor het einde van de werkdag huurt hij de laatste mensen in. Na het werk blijkt bij het uitbetalen dat iedereen hetzelfde krijgt: het afgesproken dagloon. De mensen die van de vroege ochtend af hebben gewerkt vinden dat oneerlijk: Wij hebben toch meer gedaan? Wij hebben de hitte van de dag moeten trotseren, terwijl die andere even een uurtje zijn aangesloten. Jezus die het verhaal vertelt zegt dan iets als: Jullie hebben toch gekregen wat er jullie beloofd is? Het gaat er niet om, hoeveel werk je gehad hebt, dat je als eerste bent gekomen of als laatste. Het gaat erom dat je hier nu met ons in de wijngaard [...]

Wanneer u dit Opstekertje leest is de vakantie reeds begonnen. Tijdens de vakantie mag er massaal ‘pas op de plaats’ worden gemaakt. Ook in de parochie is dat te merken. Een tijdje geen vergaderingen. Vaste kerkgangers kunnen op vakantie zijn. Vakantiegangers bezoeken de vieringen. Geeft de vakantie extra gelegenheid om aandacht te hebben voor elkaar of is er nog zoveel wat moet worden gedaan? Is er ruimte om de verbondenheid met God te voeden? Kunnen we in de vakantietijd zo op adem komen dat ruimte wordt geschapen voor dankbaarheid en innerlijke harmonie? Met de woorden van Paulus: “weest onbezorgd, laat al uw wensen bij God bekend worden in gebed en smeking, en nooit zonder dankzegging. En de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus”. Als we thuisblijven, zijn deze woorden niet minder de moeite waard! Als we [...]