Wie voor het eerst in een Mis komt, kijkt zijn ogen uit. Wat staan ze daar toch te doen met dat witte koekje? Protestanten noemen het weleens Roomse heisa, wat katholieken doen met de hostie. Wij hebben er vele namen voor: Eucharistie, communie, Ons Heer, heilige hostie, lichaam van Christus, vredebrengend brood, Allerheiligst Sacrament. Allemaal zeggen ze net even iets anders, maar allemaal verwijzen ze naar hetzelfde. In de Mis wordt de hostie omhoog geheven, soms uitgebreid bewierookt, in gouden bekers en kommen bewaard. Er wordt voor gebogen en geknield. Regelmatig ook wordt deze bij Eucharistische Aanbidding tentoongesteld in de kerk. Dan is een klein wit koekje het middelpunt van alle aandacht. Een beetje absurd is het wel. Toch gebeurt het, omdat de katholieke traditie ons leert dat God in dat koekje aanwezig is. Want daarom is die heisa: God is er. Waar? In de hostie, in dat witte [...]

We leven in een wereld waarin alles steeds maar efficiënter en sneller moet. En in dat tempo moet je meelopen, graag of niet. Of is dat misschien niet helemaal waar? Een van de redenen waarom we mee (willen) lopen is de idee die we als persoon hebben om ‘erbij te willen horen’, of de idee ‘om niet uit de pas te lopen en daarmee opvallen van de rest van de groep’. Of misschien is er nog een idee – een andere reden. En dus lopen en lopen we maar, met het hoofd gebogen als lopende tegen een sterke wind (of storm) in. Zien we nog wel alles om ons heen of gaat er ons veel voorbij, terwijl we zo voortlopen (leven)? Lopen we met gebogen hoofd om niets te willen en hoeven zien? In het afgelopen jaar is er veel gebeurd en is er door het coronavirus veel stilgelegd [...]

Ieder jaar opnieuw moeten wij helaas zien, dat steeds vaker hulpverleners gehinderd worden in hun werk. Stelt u zich eens voor dat u te kampen krijgt met een hart aanval en het leven zich langzaam uit u weg lijkt te trekken. Op zo’n moment verlangen we niets anders meer dan dat hulpverleners ons snel te hulp komen om door middel van reanimatie ons hart weer op gang te krijgen, ons het leven weer terug te geven. Het is dan ook onvoorstelbaar dat door stoerdoenerij of door overmatig drankmisbruik dit verhinderd wordt. Er zijn mensen die het schijnbaar niets uitmaakt dat ze met mensenlevens spelen. Gelukkig gaat ons leven God ter harte. Door middel van de Geest, door middel van de heilige Geest, schenkt Hij ons leven. De vraag is of wij hier voor openstaan. Wat jammer dat wij ons levensvreugde ontzeggen en eerder lijken op dat bange groepje leerlingen [...]

Hoe kon het gebeuren? Elk jaar komt rond 4 en 5 mei de vraag naar boven: ‘Hoe heeft het allemaal kunnen gebeuren?’ Een tijdje geleden kwam ik de eerste brief van de Nederlandse bisschoppen tegen, die vlak na de oorlog in alle kerken werd voorgelezen. Daarin stellen de bisschoppen dezelfde vraag. En de vraag klemt des te meer, omdat Duitsland toch een land was met een hoogstaande cultuur; denk maar aan muziek, kunst en filosofie. De bisschoppen wijzen dan allereerst op een paar ontwikkelingen in Duitsland, zoals het groeiende nationalisme en militarisme. Maar het ergste van alles was, “dat het Duitse volk God heeft verlaten, tenminste in zijn leiders en in een groot deel van de bevolking. En wat niet op God gebouwd is, is op zand gebouwd en zal op den duur” niet standhouden, aldus de bisschoppen. Want wat is het gevolg? Waar God ontbreekt, kennen velen “geen [...]

Een Jobstijding is een bericht waarbij je de grond onder je voeten voelt wegschuiven. Een bericht waarmee je situatie totaal anders wordt en het ongeluk je deel wordt. Het is spreekwoordelijk geworden. Job kreeg een aantal van dergelijke berichten na elkaar. ‘Je kinderen zijn omgekomen.’ ‘Je huis is verwoest.’ ‘Je vee is geplunderd.’ ‘Je knechten zijn vermoord.’ Ondanks datgene wat goedbedoelende vrienden hem aan duiding aanreiken, wil Job niet geloven dat dit gevolg is van Gods vergelding, en hij wil zich blijven toevertrouwen aan de goede God. Aan het einde van het verhaal beloont God hem voor zijn standvastig geloof. Job is een heilige die heel herkenbaar is. Want hoe velen krijgen vandaag de dag ook niet te maken met jobstijdingen? Hoe velen worstelen niet met hun ellende? Hoe velen stellen zich niet de vraag naar het waarom? Waarom ik? Waarom nu? Onze Sint-Caeciliakerk heeft een oude traditie van [...]