“God houdt zoveel van ons dat hij steeds dichter bij ons wil zijn.” Dat is een uitdrukking die ik wel eens gebruik in een preek of een Opstekertje. Maar niet iedereen kan daar iets mee. Een tijd geleden sprak iemand mij aan: “Je zegt wel: ‘God houdt zoveel van ons...’ maar ik merk daar helemaal niets van.” Toen stond ik met de mond vol tanden. De katholieke traditie mag dat inderdaad mooi vertellen, maar wat als je er helemaal niets bij voelt? Moet je dan iets speciaals doen om het toch te kunnen ervaren? Of heb je juist iets verkeerds gedaan, waardoor het gevoel verdwenen is? Henri Nouwen heeft er volgens mij zijn hele leven mee geworsteld. Hij was in de jaren tachtig en negentig een groot geestelijk schrijver; 25 jaar geleden overleed hij. Zijn werk ‘Eindelijk thuis’ is vaak bekroond als beste religieuze boek. Hij schrijft daarin onder [...]

U kent hem niet. Ik ook niet, d.w.z. ik heb hem nooit gezien. Ik zou niet weten hoe hij eruit ziet, wat voor werk hij deed en of hij getrouwd was en kinderen had. Ik ken hem alleen door één gevleugelde zin die ons moeder thuis regelmatig gebruikte. En die zin luidde: “Al doende leert, zei Ciske Gielen”. Als wij om hulp vroegen, kon ons moeder zeggen: “Probeer het maar, je kunt het wel.” En als dat dan lukte, zei ze vaak: “Zie je wel.” En voegde daar dan meteen aan toe: “Al doende leert, zei Ciske Gielen.” Op die manier leeft Ciske onder ons voort. We zijn inmiddels allemaal rond de zeventig en nog steeds gebruiken wij bij tijd en wijle dat gevleugelde woord van Ciske. Laatst was dat weer het geval, maar tegelijkertijd – het zal door onze leeftijd komen – beseften we dat onze kinderen noch [...]