Na twee jaar Opstekertjes is dit mijn laatste. Hopelijk hebben mijn gedachten af en toe bij iemand iets teweeg gebracht. Dat mensen worden geïnspireerd tot een nieuwe gedachte over geloof en leven, dat is altijd mijn doel geweest.
Bijna elk Opstekertje had een vraag, van ‘Wat vind ik echt belangrijk?’ en ‘Hoe maak ik een thuis?’ tot ‘Geloof je het zelf?’. In eerste instantie stel ik deze aan mezelf. Als pastoraal werker ben ik gewoon mens, zoals iedereen die dit leest, en christen met alle parochianen. Dus heb ik ook dezelfde vragen als veel mensen in onze samenleving. Dat bleek ook wel uit de -spaarzame- respons.
De meeste reacties kreeg ik op Opstekertjes waarin ik schreef dat ik ergens mee zat of dat iets me maar niet lukte. Sommige mensen zeiden dan: ‘Dat moet je niet zeggen. Een man van de Kerk moet laten zien dat hij een baken is in deze woelige wereld.’ Dat leverde interessante gesprekken op. Moet een pastor werkelijk alle antwoorden hebben? Of is het juist christelijk om de mindere kanten van het leven ruimte te geven? Juist dat was wat een andere groep mensen aantrok aan die Opstekertjes. Zij vroegen mij dan om een gesprek. ‘Met iemand die dezelfde strijd heeft als ik, daar kan ik wel mee praten.’
Wat vond jij van mijn Opstekertjes? Kun je je nog iets herinneren wat je inspireerde of juist de wenkbrauwen deed fronsen? Wat had ik aan mijn stukjes kunnen verbeteren? Ik hoor het graag. Dan steken we er een laatste keer allebei nog wat van op.
Frits Hendriks, pastoraal werker
frits.hendriks@johannesxxiiiparochie.nl