Ieder jaar opnieuw moeten wij helaas zien, dat steeds vaker hulpverleners gehinderd worden in hun werk. Stelt u zich eens voor dat u te kampen krijgt met een hart aanval en het leven zich langzaam uit u weg lijkt te trekken. Op zo’n moment verlangen we niets anders meer dan dat hulpverleners ons snel te hulp komen om door middel van reanimatie ons hart weer op gang te krijgen, ons het leven weer terug te geven. Het is dan ook onvoorstelbaar dat door stoerdoenerij of door overmatig drankmisbruik dit verhinderd wordt. Er zijn mensen die het schijnbaar niets uitmaakt dat ze met mensenlevens spelen. Gelukkig gaat ons leven God ter harte. Door middel van de Geest, door middel van de heilige Geest, schenkt Hij ons leven. De vraag is of wij hier voor openstaan. Wat jammer dat wij ons levensvreugde ontzeggen en eerder lijken op dat bange groepje leerlingen dat in het huis bij elkaar zit. Deze angst is te overwinnen als wij de hulp van God voor ons leven, de Geest die Hij ons schenkt, aannemen. Echter deze Geest is geen dwingende Geest. Wij zullen voor Hem open moeten staan, ons door Hem laten leiden en inspireren. Nu kunnen we ons wel gaan zitten afvragen wat wij met deze Geest “moeten”. De gaven die Hij ons schenkt zijn wijsheid, verstand, inzicht, sterkte, kennis, ontzag en liefde. Het zijn deze gaven die we “broodnodig” hebben voor ons leven. Hoe vaak menen wij niet het toch allemaal zelf te kunnen. Hierdoor hinderen we God om in en met ons zijn werk tot stand te brengen. Als we er echt open voor staan dan zien we in dat dat dit levensnoodzakelijk is. Waarom kijken we dan toe, terwijl anderen en ook wijzelf ‘ten onder gaan’, dat het ware leven uit ons wegstroomt? Het zou beter zijn om ons over te geven aan Gods wil in en met ons leven, aan Gods Geest die ons daarbij helpt. Dit alleen draagt bij tot een nieuw Pinksteren.
Pastoor Godfried B.M. Looijaard.