“De wereld staat op z’n kop. De coronacrisis raakt iedereen en we moeten ons allemaal aanpassen aan een samenleving die we nog niet kenden. Dat maakt ons angstig en onzeker.” Daarom schreef de Vlaamse psycholoog Paul Verhaeghe het boekje ‘Houd afstand, raak me aan’. In oktober en november gaan we dat lezen en bespreken in onze parochie. Ook u bent van harte welkom.
Maar we gaan niet zomaar aannemen wat deze Belgische professor ons zegt. Hij geeft zíjn antwoorden op vragen als: Wat kunnen we weten? Wat moeten we vrezen? en Wat mogen we hopen? We beluisteren zijn verhaal en denken er het onze van.
Zoals mijn collega Theo Schepens een paar weken geleden een andere Vlaamse hoogleraar, Damiaan Denys, citeerde. Deze zei dat ‘naastenliefde’ en ‘matigheid’ zeer belangrijk zijn in deze crisistijd. Dan is het goed, schreef Theo ongeveer, eens te luisteren naar de kerk, want die spreekt al tweeduizend jaar elke zondag over deze waarden.
Al moeten we ook toegeven dat we -als kerk, als mens- heel veel niet weten. Want wat is dat coronavirus precies? Hoe verspreidt het zich? En denken we iets te weten, lijkt het virus weer veranderd.
In ons achterhoofd sluimert onzekerheid. Zal ik het krijgen? Is er voor onze kinderen nog wel een goede opleiding? Word ik niet aan mijn lot overgelaten? Het is goed om dit soort angsten onder ogen te zien. Ze drijven ons voort, maar we zijn ons er niet altijd van bewust.
Dat geldt overigens ook voor de andere kant. Welke lichtpuntjes zien we in de ellende?
Wat weet, vrees, hoop en doe ik? Het zijn indringende vragen, waar je niet zo een-twee-drie mee klaar bent. Daarbij komt dat deze crisis maar niet ophoudt. Dan is het goed om regelmatig pas op de plaats te maken. Of dat nu op zondag in de kerk is, bij onze boekgesprekken, aan uw eigen keukentafel of op een bankje in het dorp. Denk erover, spreek het uit. En als u er iets over wil delen, dan bent u altijd welkom.
Frits Hendriks, pastoraal werker
frits.hendriks@johannesxxiiiparochie.nl