Een zonnige zaterdagochtend, het is 9 oktober. De koffie in De Vorselaer te Biezenmortel staat al gastvrij klaar. Daar komen we bijeen, de pelgrims van de Joh. XXIII parochie die zich hebben opgegeven voor de voettocht naar de Zoete Moeder in ‘s-Hertogenbosch. Pastoraal werker Frits Hendriks, Ingrid Heuts en Irene Schepens, initiators van deze pelgrimage, verwelkomen de gasten. Onze pastoor, Marcel Dorssers, zendt ons op weg na een pelgrimsgebed met de zegen. Een dertiental mensen begeeft zich in twee groepen op pad. Het is de bedoeling met elkaar in gesprek te raken, open te staan voor elkaar, rekening te houden met de ander. Wissel eens van gesprekspartner, ook al ken je hem/ haar niet. Enkele van tevoren geformuleerde vragen helpen het gesprek gaande te houden.
Eerste rustpost is in Helvoirt bij de prachtige St. Nicolaaskerk. Speciaal voor de pelgrims had kapelaan Bart Theunissen zijn kerkdeuren geopend. Wie dat wilde, mocht de kerk bezichtigen en gebruik maken van het toilet. Dank aan het pastorale team van Vught. Voor elke deelnemer had de organisatie een heerlijke wafel en een flesje water. Op naar de volgende rustpost; het Mariaplein in Vught. Daar wachtten Ingrid en Irene met een mand vol stralende appels, gesponsord door landwinkel ‘De Bollekes’ uit Enschot. “Heerlijk! Zalig! Fantastisch!” werden de verleidelijke appels genoemd. Grote dank namens allen voor deze vrijgevigheid!
De volgende etappe ging door het Bossche Broek. De afspraak was om in dit mooie natuurgebied stil te zijn, te beseffen waar je loopt, te bedenken wie er hier vóór jou gelopen hebben of nog zullen lopen met ditzelfde einddoel: de Zoete Moeder in de kathedraal. We gaan een brug over, maken een bocht en zie, gehuld in een zachte herfstwaas doemt aan de einder de kathedraal op, heel klein nog. Daar gaan wij naar toe. Met elke stap die we zetten, komen we dichter bij ons doel. Niet altijd lukt het om stil te zijn, maar ach, we zijn mensen. Maar het is een mooie ervaring en uitdaging om stil te zijn, stappen te zetten en te ontdekken dat we in de grond niet alleen zijn. We zijn samen onderweg en zwijgen kan daarbij heel verbindend zijn.
De kathedraal in de verte wordt groter en groter en als wij de Parade bereiken, overschaduwt zij ons. De deuren zijn open. Opvallend veel kaarsjes die branden bij Maria in de kapel, bij alle Heiligenbeelden in de kathedraal. Mensen die kijken, knielen en bidden. De geur van kerk, geluid van geroezemoes en muziek. In de kathedraal Waar wij eerst in twee groepen liepen, komen wij nu in de Sacramentskapel van de kathedraal weer samen voor een gebed van dank en hoop, nadat ook de fietspelgrims zich bij de wandelaars hadden aangesloten.
En dan……. dan is er koffie en….. ja …… echt waar……. mét die zo begeerde en vermaarde, echte Bossche bol die, naar verluidt, door de Bosschenaren gewoon chocolade bol genoemd schijnt te worden. Hoe dan ook, hij was verukkelijk!
Gesterkt gingen we weer terug naar huis, enkelen in de auto met pastoor Marcel. Anderen weer te voet door het Bossche Broek naar Vught waar enkele auto’s wachtten voor een snelle thuistocht. Moe maar voldaan!
Tot ……..wie weet…… komende meimaand?!
