Ooit kan een korte impressie, een indruk, een geur of een geluid, je ineens op een bepaalde gedachte of in een bepaalde sfeer brengen. Dat had ik enkele weken geleden bij een zin uit het Johannesevangelie, die me terug bracht naar een tijd dat ik me, alweer jaren geleden, samen met een kerkkoor uit mijn voormalige parochie, voorbereidde op een benefietconcert in het kader van de restauratie van één van onze parochiekerken.
‘Zozeer immers heeft God de wereld lief gehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat alwie in Hem gelooft niet verloren zal gaan, maar eeuwig leven zal hebben.’ – ‘God so loved the world that He gave His only begotten Son, that whoso believeth in Him should not perish but have everlasting life.’ Deze zin bracht mij als in een flits terug bij deze prachtige lijdensmeditatie van John Stainer, een twintigdelig werk voor vierstemmig koor, tenor solo, bas solo en orgel, alles in prachtige, typisch Engelse, eind-negentiende-eeuwse muziekstukken. Als u dit werk niet kent, loont het de moeite om er eens op te googlen.
Sinds deze uitvoering neem ik elke Veertigdagentijd wel eens de tekst ter hand voor een stukje meditatie over het lijden en sterven van Jezus. Even gaan zitten met de muziek aan, de tekst in de hand, en nadenken over wat het lijden van deze Timmermanszoon voor mij, hier en nu, betekent. En of u nu één van de passies van Bach hiervoor neemt, of andere muziekstukken over het lijden van de Heer, dat maakt niet eens zoveel uit. Ik kan u zo’n moment van verstilling en gebed ter voorbereiding op Pasen van harte aanbevelen.
Ik wens u alvast van harte een Zalig Pasen.
Pastoor Marcel Dorssers