Een collega vertelde mij onlangs een kostelijke anecdote, die ik u niet wil onthouden. Een oma uit zijn parochie had namelijk haar kleindochtertje de prachtige neogotische kerk laten zien. Met alle pracht en praal en kerkelijke kunst, het indrukwekkend hoogaltaar, de gepolychromeerde beelden, de mooie kruisweg, de kunstig gebrandschilderde ramen en prachtige schilderijen. Maar wat het meest indruk gemaakt had, dat was… de ‘poppenkast’! (De verrijdbare communiebank met plexiglas die we ook in onze kerken nu in coronatijden gebruiken bij het uitreiken van de communie.)
De gelijkenis snap ik ook wel, zeker in de gedachtewereld van een kind. Het nieuwe inventarisstuk heeft (ook zonder gordijntjes) ook wel iets weg van een poppenkast. Gelukkig ziet het ernaar uit dat we binnen afzienbare tijd alle poppenkast die met corona te maken heeft, naar de zolder kunnen verbannen. Het lijkt erop dat we alle noodmaatregelen binnenkort kunnen afbouwen. Binnen de maatschappij is er veel optimisme. Mensen genieten van het zomerweer, vaccinatiecijfers stijgen, besmettingsaantallen lopen terug, kortom aan allerlei kanten ontstaat optimisme.
Het is mijn vurige hoop dat we in de parochie dit optimisme ook kunnen doortrekken. Ikzelf ben in deze parochie in coronatijd binnen gekomen in een tijd dat we niet eens openbaar mochten vieren. Nog steeds heb ik weinig kennis kunnen maken met koren, met groepen, en maar mondjesmaat met parochianen. Ik zie uit naar de nieuwe fase, die zich nu aandient. Samen kunnen we deze parochie weer optillen naar een hoger plan, tot eer van God en tot heil, welzijn en geluk van onze parochianen, daar ben ik vast van overtuigd. Graag tot ziens!
Pastoor Marcel Dorssers