In de krant van vandaag (7 september) viel mijn oog op een artikel over spiritualiteit. Het was een beschouwing vooraf op het programma ‘Zin in morgen’ dat vanaf 9 september iedere zaterdag rond 18.45 uur te zien is op NPO 2. Het programma wil laten zien dat mensen op verschillende manieren op zoek zijn naar de zin van het leven. Genoemd worden: krachthartceremonie, buiten slapen onder de sterrenhemel, tarotkaarten en kristallen. Met al die voorbeelden heb ik weinig of niets, maar de behoefte aan zingeving snap ik wel. We rennen ons rot en lopen onszelf voorbij, met gevolg dat inmiddels één op de vier werkende jongeren burn-outklachten heeft. Als je dan op jezelf wordt teruggeworpen, komen allerlei vragen naar boven. Waar ben ik mee bezig? Is dit wat ik wil? Wat wil ik eigenlijk? Wie ben ik? Waarvoor leef ik? Heeft het leven zin? Het zijn heel begrijpelijke vragen en ze komen vroeg of laat naar boven.
Spiritualiteit: je kunt ernaar kijken op de tv, je kunt erover lezen in een boek, je kunt het ervaren en meebeleven ook in onze parochie. Een paar voorbeelden? We kennen in onze parochie het geloofsgesprek: n.a.v. een kort tv-programma gaan we met elkaar in gesprek over het geloofsthema in dat programma, we luisteren naar elkaar en stellen ons de vraag wat dat voor ons eigen geloof betekent. Een aantal keren per jaar wordt er een lezing gehouden; het afgelopen jaar o.a. over Titus Brandsma, een Nederlander die dit jaar is heilig verklaard, en over het armoedevraagstuk (door een pater franciscaan). Twee keer per jaar (als voorbereiding op Kerstmis en Pasen) is er een bezinningsdag die geleid wordt door iemand van buiten. We kennen het familiepastoraat: de voorbereiding op Eerste Communie en Vormsel, waarbij het hele gezin en ook de ouders worden betrokken. Negen keer per jaar is er dan voor kinderen (in diverse leeftijdsgroepen) en ouders een aangepaste vorm van catechese. De jaarlijkse voettocht vanuit Biezenmortel naar Den Bosch en het ‘fietsrondje Johannes’ zijn momenten van bezinning, onderling gesprek en gezelligheid. En niet als laatste: de wekelijkse vieringen, de uitvaarten en andere liturgische momenten zijn even zovele bijeenkomsten waarin de vraag naar de zin van het leven en onze verantwoordelijkheid voor elkaar aan de orde komen. Spiritualiteit: het behoort tot de ‘core business’ van onze parochie. Het is er, er is zelfs meer dan ik heb genoemd. De uitnodiging om mee te doen, ligt er. Een ruimer en diverser aanbod zou wenselijk zijn. Maar het leek me goed u hiervan minstens op de hoogte te brengen.
Theo Schepens, emeritus pastoraal werker